Taraf Gazetesi Düşünmek Taraf Olmaktır
‘Mutlu Ol Yeter’ ve elimizden kayıp gidenler
“Mutlu Ol Yeter” dizisi sonunda yayından kaldırıldı. Sebebi düşük reytingler olarak açıklandı. Ne yayın saatini değiştirmeleri ne de seyircilerin televizyondan izleme çabaları sonucu değiştirdi. Yayınlandığı ilk bölümden itibaren seyirciler elleri kalplerinde ha bugün ha yarın yayından kaldırılma haberini bekliyordu. Öyle ki ertesi gün reyting sıralamalarına bakıp karamsarlıklarını daha da artıyorlardı. Kimileri yayından kaldırılmaması için imza kampanyası başlatsa da işe yaramayacağının farkındaydılar.
Daha kötü olan bölüm yayınlanırken bile o zevki tam olarak yaşayamamaktı. Karşımızda bir parçası olmak istediğiniz bir mahalle ve onun sakinleri vardı. Seyirciler her ne kadar onu pamuklara sarmak istese de birazdan düşüp yok olacağının farkında olmanın verdiği sıkıntı hep onlarla birlikteydi. Çünkü farklı dünyaları anlatan dizilerin uzun ömürlü olmadıkları ve birdenbire bitiriverildikleri tecrübeyle sabitti. Bakınız “Leyla ile Mecnun”!
Bu dizilerin problemi, başka bir dünyayı anlatıyor olmaları hani şu bize “asla olmaz” dedikleri türden bir dünyayı! Paraya değer verilmeyen, hattâ onunla inceden dalga geçilen, insanının başını döndüren hızla gerçekleşen ve aptallaşmasına sebep olan değişime karşı olabildiğince direnen, bazı değerleri kendisine şiar edinip onun üzerine hayatını kuran ve bunları “enayilik” diye tanımlamayan, geçmişine sahip çıkan ama ona saplanıp kalmayan, hâlâ kapılarını kilitlemeyecek kadar komşularını tanıyan ve toplum olma özelliğini kaybetmeyen insanların yaşadığı bir dünya burası. Bu saydıklarımın hepsi günümüz “değerleri” ve “bakış açısına” göre en hafif tabiriyle geçmişte kalan ve ancak hayallerde var olabilecek bir dünya!
Peki, ya insanlar gerçekten böyle bir dünyanın var olabileceğine inanırlarsa ya da daha ileriye gidip bir de bunu talep etmeye kalkarlarsa ne olur? Kısaca kapitalizm diye tanımlanan ama onun farklı alanlardaki birçok yansımasını 
içinde barındıran sistem kendini tehdit altında görür ve hemen harekete geçer. Çünkü sistemler de tıpkı canlı organizmalar gibidir. Kendisine karşı bir tehdit hissettiğinde savunmaya geçer ve onu ortadan kaldırmak için elinden geleni yapar. Gerekçesini de bizi “boş hayallerden” kurtarmak ve “gerçek” dünyada “mutlu” yaşamamızı sağlamak olarak açıklar. Tıpkı Ray Bradbury’nin “Fahrenheit 451” adlı distopyasında anlattığı gibi! Orada da rejim tüm yapıp ettiklerinin amacının insanları “mutlu” etmek olduğunu söyleyerek, insanların birbirlerini ihbar ettikleri, en çok iki kişilik dünyalara mahkûm edildikleri ve kitap bulundurmanın düşünmeye sevk edeceği ve bunun da “mutsuzluk” getireceği gerekçesiyle yasaklandığı ve kitapların yakıldığı bir dünya kurar. Birçok insan da sistemin korunmasının gönüllü neferi olur.
Mutlu Ol Yeter ve benzerlerinin günümüz çok izlenen dizilerinden farkı, farklı dünyaların var olabileceğini ve bunun için kirlenmeye gerek olmadığını göstererek izleyiciye bunu inandırmasıdır. Bu da tabii ki sistem için tehlike arz eder ve kaldırılması gerekir. Umarım, tüm bu kaldırılmalara rağmen dizi dünyasında alternatif değerlerden oluşan ve insanlara nefes aldıran dünyalar oluşturulmaya devam edilir.
***
Charlie burada mısın?
Dünyanın dört bir yanından insanlar evlerine adı “Charlie” olan Meksikalı bir şeytan çağırıp ona soru soruyorlar. Bunun için üzerine evet ve hayır yazılı dörde bölümmüş bir kâğıt ve artı şeklinde konulmuş iki kalem gerekiyor. Sonuçlarını da twitter’da videolarla paylaşıyorlar. İçlerinde çok eğlenceli videolar da var ama genellikle insanların korkup kaçmasını izliyorsunuz. Bazıları buna çok kızıp Hz. İsa’nın onları izlediğine dair yorumlar ve görseller paylaşıyor. Bazılarıysa şeytan yerine başka şeylerin gelme olasılığı karşısında uyarılarda bulunuyor. Benimse aklıma takılan, adı neden Carlitos değil, ne de olsa Meksikalı değil mi?
