Taraf Gazetesi Düşünmek Taraf Olmaktır
Seçimlerde ‘Altın Denge’
Görüştüğümüz yabancı diplomatlar, akademisyenler, siyasetçiler ve diğer kaynaklarımız tek bir konuda mutabık: HDP barajı geçmez ise Türkiye demokratik çıkışı olmayan bir Kürt kitlesiyle karşı karşıya kalır. Ekim 2014 Kobane olayları katlanarak yayılır. Saray’ın denetimine giren ekonomi batar. Türkiye büyük bir belirsizliğin ve kaosun içine itilir.
HDP’nin barajı geçip geçmeyeceği konusu hâlâ bir soru işareti. Hemen herkesin rüyalarında dahi görseler HDP’ye oy verebileceklerine inanmadıkları bir yakını bir tanıdığı var. Kürtler arasında toplu şekilde HDP lehine saf değiştiren aşiretler var. Cercle’Orient’dan dahi HDP’ye oy çıkacak. Net bilgi. Bunda çatışmasızlık sürecinin de Selahattin Demirtaş’ın da mutlak payı var.
Demirtaş çizdiği profille Recep Tayyip Erdoğan’dan beri ilk kez toplumda ilgi ve hayranlık yaratan lider oldu. Daha önemlisi Kürtlere yönelik önyargıları kısmen de olsa yıktı. Bir Avrupalı büyükelçinin ifadesiyle: “Zeki, sağduyulu, karizmatik, güvenilir ve genç. Türkiye’yi yönetecek tecrübesi olmayabilir henüz ama becerisi olduğu kesin.”
Ama kamuoyu yoklamaları inatla HDP’nin oylarında bir sıçrama göstermiyor. Oylar halen yüzde 9 ile 11 bandında dolaşıyor. Kimi üst düzey HDP’liler arasında dahi barajın aşılamayacağını düşünenler var. Bunun başlıca nedenlerinden birinin HDP’nin AK Parti’ye oy veren Kürtleri yeterince ikna edemediği olduğu savunuluyor. HDP’nin devletten çocukları için nakdi yardım alan yoksul Kürt annelere bu desteğin aynen devam edeceği konusunda güvence vermesi gerekiyor diyenler var. HDP’ye akıl veren verene.
Ana muhalefet partisi CHP’yle ilgili kanaate gelince…
Kılıçdaroğlu liderliğindeki CHP ilk kez somut bir programla ortaya çıkıyor. Geçmişte olduğu gibi seçim kampanyasını Erdoğan’a “çakmak” üzerine kurmuyor. Ulusalcılar ve Kılıçdaroğlu’nun kuyusunu kazmakla meşgul entrikacıların tasfiyesiyle birlikte Dersimli Kemal partisine artık hâkim görünüyor. CHP İstanbul’da birinci sıradan ve kazanılabilir yerden gayrimüslim (Ermeni) aday koyan tek parti. Barış sürecinin, ve HDP aracılığıyla Öcalan’la görüşmeleri sürdürürüz diyor. Selin Sayek Böke gibi ayakları yere basan, güler yüzlü genç bir Hıristiyan Arap kökenli ekonomisti vitrinin en ön sıralarına koyuyor. Ezber bozuyor. Ama şöyle de bir paradoks var. HDP’nin barajı aşabilmesi için düşük performanslı bir CHP’ye de ihtiyaç var.
AK Parti iktidarı konusunda da ise genel kanaat, oylarının 2011’de elde ettiği yüzde 50’nin altı yedi puan altına düşeceği yönünde. Aynı çevrelere göre “Altın Denge” dedikleri en ideal seçim sonucu ise şöyle:
AKP 330 altında ama ucu ucuna yine tek başına iktidara geliyor. Erdoğan’ın başkanlık ihtirasları suya düşüyor. HDP barajı aşıyor. İstikrarsızlık riski bertaraf ediliyor. Yine Davutoğlu yönetimindeki AK Parti bir restorasyon dönemine giriyor. Ekonomik ve siyasi reformla ve çözüm süreci hızlandırılıyor. Dış politika normalleşiyor. Mustafa Akıncı’nın KKTC’de cumhurbaşkanı seçilmesiyle yakalanan fırsat AB ile ilişkileri yeniden canlandırıyor. Erdoğan Saray’da Yiğit Bulut ve diğer hayranlarıyla “kendi çalıp kendi oynuyor”. Bir yabancı ekonomistin tabiriyle “piyasalar ilk kez iktidar partisinin gücünün frenlenmesini istiyor”.
AK Parti oyları daha da düşer ve bir koalisyon kurmak zorunda kalırsa en muhtemel partner MHP olarak görülüyor. Bu da barış sürecinin derin dondurucuya konması anlamına gelir. Bu kötü. Ama en kötüsü, başta tarif ettiğimiz HDP’nin girmediği ve dolayısıyla Erdoğan’ın başkanlığa doğru yürüdüğü senaryo. Bugüne kadar girdiği tüm mücadelelerden zaferle çıkan Erdoğan her ne kadar son dönemde panik emareleri sergilese de, kolay lokma değil. Onu ve kitleler üzerindeki etkisini küçümsemek hata olur. Bir diğer büyükelçinin ifadesiyle: “Erdoğan’ı Putin’le karşılaştıranlar büyük gaflet içerisinde. Putin siyasal zekâ konusunda Erdoğan’ın yanında bir cüce.”
7 Haziran gecesi takke düşecek kel görünecek.
*
Not:
Geçmiş yazılara şu linkten ulaşabilirsiniz:
