Taraf Gazetesi Düşünmek Taraf Olmaktır
Zeytininden belli
Bu hafta saha gezisindeydim. Slow Food’un Biyoçeşitlilik Vakfı başkanı Piero Sardo ile birlikte zeytin, toprak ve tohum dolu sohbetlerle taçlanan bir seri ziyaret yaptık.
İlk durağımız Gökçeada’ydı. Bu yıl ikincisi gerçekleşen EkoGastronomi Kongresi’nde dünyanın ilk Slow Olive etkinliğini Türkiye’de gerçekleştireceğimizi ilan fırsatı buldum. Size de müjdelemek isterim: Şubat 2016’da Mardin’de gerçekleşecek bu uluslararası zeytin ve zeytinyağı etkinliği zeytin ağacının emanetçisi tüm ülkelerin katılacağı siyasi, gastronomik ve kültürel katmanları ile rengârenk, dört günlük bir buluşma olacak. Toprak yağmasından mitolojiye, sağlık bağlamında faydalarından zeytin envanterlerinin çıkartılmasına pek çok konunun konuşulacağı sunumlar, paneller ve hatta tadım oturumları ile dünyanın ilk Slow Food bakışlı zeytin toplantısının Mardin gibi kadim bir kentte, zeytinin bilinen ilk vatanına en yakın coğrafyada gerçekleşmesini diliyorum üreticisinden tüketicisine, akademisyeninden bürokratına herkes onuru saysın. Zira Burhaniye, Edremit ve Ayvalık’tan başladık bile, kapıları çalıyoruz; fevkalade bir işbirliği ve muhabbet ağına ihtiyacı var konunun. Zeytin ağacı diliyorum büyüme odaklı politikalara itirazda, direnmede ve dahası bu politikaları geçersiz kılmada hepimizi birleştirecek olan olsun. Nihayetinde bekamız, onun bekasına bağlı!
Gökçeada’da bir kutlamaya da tanık olduk: 2007 yılında kurulan birliklerimizden Çanakkale Gökçeada, yerel yönetimle işbirliği yaparak üreticisi için bir pazar yeri oluşturdu! Yerel üreticiyi koruma esasıyla kurulan Yeryüzü Pazarı artık Gökçeada’da var! Foça Yeryüzü Pazarı’nın üç yaşını kutladığımız ve Şile’de kurulacak bir sonrakinin heyecanını paylaştığımız bugünlerde Gökçeada Yeryüzü Pazarı hepimizin geleceğe dair umutlarını artırdı diyebilirim. Bu yaz olur da yolunuz düşerse Foça’ya ya da Gökçeada’ya Yeryüzü Pazarı’nı sormayı ihmal etmeyin lütfen ve sadece alışveriş etmek için değil, üreticiyi tanımak için, pazarı kuran birliklerimizle tanışmak için, neden bu pazarlar var sormak ve neticelerini bizzat görmek değerlendirmek için.
Yolda sohbetler katmanlanıyor. Her köşesinde özgür yaşayan koyunlara baktıkça adada, Sardo döndü ve benim gönüllü vazgeçişime referansla hayvan refahı adına bazı sorular sordu. Özgür koyunların sütünden yapılan peynir ya da merası özenle inşa edilmiş, serbest gezen hayvanların yumurtası gibi uç örnekler insan bakışlı bir sistemde pek şık görünse de, asıl konu mutluluğu kıyaslamak! Şüphesiz fabrika hayvancılığının tavan yaptığı bir çağda insanın kafasını karıştırıyor, koyun ya da tavuk adına karar verebilir zannettiriyor. Ardı ardına köşelerden konuştuk bu refah meselesini ve neticede dünyanın gittiği yöne dair ortak bir hissiyatta birleştik: bu gezegenin üzerinde birkaç yüz yıl daha yaşasak bile çok acı çekiyor olacağız ve bugüne kadar inşa ettiklerimizin bedelleriyle karşılaşacağız. Türümüzün yok olma ihtimali azımsanmayacak kadar yüksek. Onurumuzla yok olmak, en az iyi, temiz ve adil usuller inşa edip bambaşka bir dünya yaratmak kadar önemli bir seçenek. Gönüllü vazgeçişlerimizin onurumuzu kurtarmak adına değeri yadsınamaz!
Elbette Gökçeada sadece kutlama dolu bir ziyaret olmadı, boşaltılmış köylerinin, her köşesinde yabanıl bir düzende, özgür yaşayan ada koyunlarının ortasında tek bir kaşkaval yapanın kalmamışlığının, zeytin ağaçlarının sahipsizliğinin üzerine dağlara taşlara yazılanları okumak.. en derinden hatırlattı yok edilenin derinliğini, yerine konulamazlığını, yok edenlerle aynı dili konuşuyor olmanın anlatmaya dair omuzlarımıza yüklediği sorumluluğunu ve yerine getirmemişliğin ağırlığını.. Neticede kim gelip yerleşmiş olsa ve kimler eski sahiplerine hasret ve hürmetle yaşasa ve hattâ yerel yöneticileri bile kelimelerini pek ihtimamla seçse de… Gökçeada her hâliyle İmbroslular’ını çok özlüyor.
Zeytininden belli.
*
Not:
Geçmiş yazılara şu linkten ulaşabilirsiniz:
